źródło wikipedia.org
środa, 27 lutego 2019
Działoszyce - ruiny synagogi
Synagoga została zbudowana w 1852 roku na miejscu poprzedniej drewnianej bożnicy. Przebudowana w latach 1880–1904. W przybudówkach mieściły się biblioteka, mykwa oraz dom rabina. Podczas II wojny światowej hitlerowcy zdewastowali synagogę. Po wojnie w budynku synagogi znajdował się dom dziecka oraz skład opałowy.
poniedziałek, 18 lutego 2019
Linia kolejowa 68 (Lublin-Przeworsk)
Linia kolejowa 68 Lublin-Przeworsk - to linia o długości 177,172 km w południowo-wschodniej Polsce na terenie woj. lubelskiego i podkarpackiego.
W roku 1886 otwarta została linia kolejowa łącząca Dębicę z leżącym na północy Galicji miasteczkiem Rozwadów (obecnie dzielnica Stalowej Woli), w którym mieściła się stacja końcowa. Linia ta miała znaczenie strategiczne, gdyż pozwalała szybko dotrzeć do najbardziej wysuniętych na północ części Austro-Węgier.
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę jednotorowej linii kolejowej z Rozwadowa do Przeworska wzdłuż rzeki San. Wydawana ówcześnie gazeta Głos rzeszowski w numerze 2 (1900) podaje, że jej otwarcie miało miejsce 14 stycznia 1900 roku. Miały znajdować się na niej następujące stacje: Przeworsk, Grodzisko, Leżajsk, Sarzyny, Łętownia, Rudnik, Nisko.
Odcinek między Rozwadowem a Lublinem otwarty został przez Rosjan pod koniec roku 1914 dla poprawy zaopatrzenia frontu. Był on jednotorowy i bardzo kręty, gdyż poprowadzono go po granicy działu wód, aby uniknąć przemieszczania się mas ziemnych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w latach 20. XX wieku przeprowadzono prostowanie linii pomiędzy Niedrzwicą Kościelną, a Pułankowicami. W czasie wojny Niemcy przystąpili do rozbudowy infrastruktury linii. W 1942 roku na odcinku z Rozwadowa do Przeworska dobudowano drugi tor. W wyniku zniszczenia w 1944 mostu nad Wisłokiem, tor 1 został on zdemontowany na szlaku Grodzisko Dolne – Przeworsk, a pamiątką po tym jest długie żeberko wyciągowe na stacji w Grodzisku.
W roku 1976 przystąpiono do budowy drugiego toru oraz elektryfikacji odcinka ze stacji Lublin Główny do stacji Lublin Zemborzyce. Powodem była chęć przeniesienia części manewrów z zatłoczonej lubelskiej stacji oraz budowy kolei aglomeracyjnej, aby umożliwić dojazd do popularnego wśród turystów Zalewu Zemborzyckiego. W latach 2017-2018 zelektryfikowany został odcinek Lublin Zemborzyce-Kraśnik. Podkarpacki odcinek elektryfikowany był w latach 1988‒1989, poczynając od strony Przeworska. W Rozwadowie zostały wykonane słupy trakcyjne na wylocie w kierunku Kraśnika/Lublina, lecz nigdy nie zostały one wykorzystane.
W roku 1886 otwarta została linia kolejowa łącząca Dębicę z leżącym na północy Galicji miasteczkiem Rozwadów (obecnie dzielnica Stalowej Woli), w którym mieściła się stacja końcowa. Linia ta miała znaczenie strategiczne, gdyż pozwalała szybko dotrzeć do najbardziej wysuniętych na północ części Austro-Węgier.
Pod koniec XIX wieku rozpoczęto budowę jednotorowej linii kolejowej z Rozwadowa do Przeworska wzdłuż rzeki San. Wydawana ówcześnie gazeta Głos rzeszowski w numerze 2 (1900) podaje, że jej otwarcie miało miejsce 14 stycznia 1900 roku. Miały znajdować się na niej następujące stacje: Przeworsk, Grodzisko, Leżajsk, Sarzyny, Łętownia, Rudnik, Nisko.
Odcinek między Rozwadowem a Lublinem otwarty został przez Rosjan pod koniec roku 1914 dla poprawy zaopatrzenia frontu. Był on jednotorowy i bardzo kręty, gdyż poprowadzono go po granicy działu wód, aby uniknąć przemieszczania się mas ziemnych. Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości, w latach 20. XX wieku przeprowadzono prostowanie linii pomiędzy Niedrzwicą Kościelną, a Pułankowicami. W czasie wojny Niemcy przystąpili do rozbudowy infrastruktury linii. W 1942 roku na odcinku z Rozwadowa do Przeworska dobudowano drugi tor. W wyniku zniszczenia w 1944 mostu nad Wisłokiem, tor 1 został on zdemontowany na szlaku Grodzisko Dolne – Przeworsk, a pamiątką po tym jest długie żeberko wyciągowe na stacji w Grodzisku.
W roku 1976 przystąpiono do budowy drugiego toru oraz elektryfikacji odcinka ze stacji Lublin Główny do stacji Lublin Zemborzyce. Powodem była chęć przeniesienia części manewrów z zatłoczonej lubelskiej stacji oraz budowy kolei aglomeracyjnej, aby umożliwić dojazd do popularnego wśród turystów Zalewu Zemborzyckiego. W latach 2017-2018 zelektryfikowany został odcinek Lublin Zemborzyce-Kraśnik. Podkarpacki odcinek elektryfikowany był w latach 1988‒1989, poczynając od strony Przeworska. W Rozwadowie zostały wykonane słupy trakcyjne na wylocie w kierunku Kraśnika/Lublina, lecz nigdy nie zostały one wykorzystane.
źródło: wikipedia.org
Etykiety:
Kraśnik,
Linia 068,
Lubelskie,
Stacje kolejowe
niedziela, 17 lutego 2019
Kraśnik
Kraśnik leży w województwie lubelskim z prawami miejskimi nadanymi w latach 1377–1878 i od 1919 r.
Miasto jest położony przy dawnym szlaku prowadzącym ze Śląska i Gór Świętokrzyskich do Włodzimierza i Kijowa. W drugiej połowie XIV wieku należało do Gorajskich. Od 1558 r. właścicielami miasta byli książęta Olelkowicze-Słuccy, a później Radziwiłłowie. W 1604 r. miasto kupił hetman wielki koronny Jan Zamoyski, włączając je do Ordynacji Zamojskiej, w skład której wchodziło do 1866 r. Miasto wielokrotnie niszczyły pożary, z których największy wzniecili Szwedzi w 1657 r. W 1813 r. spłonęło 3/4 zabudowy i ratusz.
W 1914 i 1915 r. w okolicach miasta miały miejsce ciężkie walki austriacko-rosyjskie (bitwa pod Kraśnikiem). Dla poprawy zaopatrzenia frontu Rosjanie zbudowali linię kolejową Lublin – Rozwadów, którą oddano do użytku w dniu 31 grudnia 1914 r. Po odzyskaniu niepodległości Kraśnik na nowo otrzymał prawa miejskie.
W latach 1937–1938, w ramach tworzenia Centralnego Okręgu Przemysłowego, na północ od miasta w lesie Budzyń wzniesiono zakład zbrojeniowy. Miał on wytwarzać amunicję artyleryjską, ruszyła jednak tylko produkcja zapalników. Zakład przejęli Niemcy, produkowano tu części do samolotu Heinkel.
Herb Kraśnika - przedstawia on trzy kopie barwy złotej, z których środkowa skierowana jest grotem w dół. Herb nawiązuje do dawnej przynależności miasta do Ordynacji Zamojskiej (herb Jelita był herbem rodu Zamoyskich).
Herb w obecnym kształcie został ustanowiony przez Radę Miasta 23 maja 2013 r.
Poniżej zdjęcia z krótkiego spaceru po Kraśniku
Miasto jest położony przy dawnym szlaku prowadzącym ze Śląska i Gór Świętokrzyskich do Włodzimierza i Kijowa. W drugiej połowie XIV wieku należało do Gorajskich. Od 1558 r. właścicielami miasta byli książęta Olelkowicze-Słuccy, a później Radziwiłłowie. W 1604 r. miasto kupił hetman wielki koronny Jan Zamoyski, włączając je do Ordynacji Zamojskiej, w skład której wchodziło do 1866 r. Miasto wielokrotnie niszczyły pożary, z których największy wzniecili Szwedzi w 1657 r. W 1813 r. spłonęło 3/4 zabudowy i ratusz.
W 1914 i 1915 r. w okolicach miasta miały miejsce ciężkie walki austriacko-rosyjskie (bitwa pod Kraśnikiem). Dla poprawy zaopatrzenia frontu Rosjanie zbudowali linię kolejową Lublin – Rozwadów, którą oddano do użytku w dniu 31 grudnia 1914 r. Po odzyskaniu niepodległości Kraśnik na nowo otrzymał prawa miejskie.
W latach 1937–1938, w ramach tworzenia Centralnego Okręgu Przemysłowego, na północ od miasta w lesie Budzyń wzniesiono zakład zbrojeniowy. Miał on wytwarzać amunicję artyleryjską, ruszyła jednak tylko produkcja zapalników. Zakład przejęli Niemcy, produkowano tu części do samolotu Heinkel.
Herb Kraśnika - przedstawia on trzy kopie barwy złotej, z których środkowa skierowana jest grotem w dół. Herb nawiązuje do dawnej przynależności miasta do Ordynacji Zamojskiej (herb Jelita był herbem rodu Zamoyskich).
Herb w obecnym kształcie został ustanowiony przez Radę Miasta 23 maja 2013 r.
źródło:wikipedia.org
Poniżej zdjęcia z krótkiego spaceru po Kraśniku
Kraśnik - Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny
Kościół Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny w Kraśniku jest częścią dawnego zespołu klasztornego kanoników laterańskich. Została wybudowana około 1469 roku w stylu późnogotyckim. W latach 1527–1541 została przebudowana w stylu późnogotycko-renesansowym.
źródło: wikipedia.org
czwartek, 14 lutego 2019
Ruda Śląska/Bytom - Tramwaj linii 18 na kilka dni przed zwieszeniem
14 lutego 2015 roku po kilkudziesięciu latach funkcjonowania została zawieszona tramwajowa linia nr 18 z Bytomia do Rudy Śląskiej.
Zdjęcia zrobiłem w kilka dni przed zawieszeniem (czyt. likwidacją) na odcinku Ruda Śląska Chebzie Pętla - Bytom Bobrek Ratusz
Zdjęcia zrobiłem w kilka dni przed zawieszeniem (czyt. likwidacją) na odcinku Ruda Śląska Chebzie Pętla - Bytom Bobrek Ratusz
Ruda Śląska - Chebzie Pętla
sobota, 9 lutego 2019
Noszowice - Browar Radegast (Czechy)
Budowę browaru Pivovar Radegast rozpoczęto w 1966 roku we wsi Noszowice (cz. Nošovice) na Śląsku Cieszyńskim.
Radegast to marka czeskiego piwa, które produkowane jest od 1970 roku. Nazwa pochodzi od imienia słowiańskiego boga Radegasta, którego stare plemiona pogańskie czciły jako boga ognia, słońca, urodzaju i gościnności.
Radegast to marka czeskiego piwa, które produkowane jest od 1970 roku. Nazwa pochodzi od imienia słowiańskiego boga Radegasta, którego stare plemiona pogańskie czciły jako boga ognia, słońca, urodzaju i gościnności.
piątek, 8 lutego 2019
Beskid śląsko-morawski - Radegast (Czechy)
Radegast (1105 m n.p.m.) – szczyt w Beskidzie Śląsko-Morawskim w Czechach, ok. 1 km na południowy zachód od przełęczy Pustevny i ok. 2,5 km na południowy wschód od szczytu Radhošť (1129 m n.p.m.). Nazwa góry odnosi się do słowiańskiego boga Radogosta, którego rzeźba z 1931 roku.
Radegast to bóg Słowian połabskich. Imię bóstwa pochodzi ze złożenia słów rad – miły, oraz gostь – gość, co może wskazywać na jego domniemaną funkcję opiekuna gości.
Radegast to bóg Słowian połabskich. Imię bóstwa pochodzi ze złożenia słów rad – miły, oraz gostь – gość, co może wskazywać na jego domniemaną funkcję opiekuna gości.
źródło: wikipedia.org
Etykiety:
Beskid śląsko-morawski,
Czechy,
Europa,
Góry
czwartek, 7 lutego 2019
środa, 6 lutego 2019
Katowice - wieże ciśnień
wtorek, 5 lutego 2019
Subskrybuj:
Posty (Atom)