Hutę szkła w Zawierciu odwiedziłem 10 czerwca 2017 roku podczas Industriady. Jak się później okazało była to ostatnia szansa, ponieważ miesiąc później z powodu niespełnienia przez ten obiekt wszystkich kryteriów regulaminu huta została usunięta ze Szlaku Zabytków Techniki.
Huta szkła „Zawiercie” zajmuje się produkcją szkła
gospodarczego. Produkcja obejmuje wyrób kryształowych artykułów
gospodarstwa domowego, wyposażenia gastronomii i przedmiotów
dekoracyjnych.
Najstarsze wzmianki w oficjalnych dokumentach na jej temat pochodzą z 1880 r., w 1884 została kupiona za 10 000 rubli w srebrze przez Alojzego Reicha, reprezentującego spółkę „S. Reich & Ska”. Rodzina Samuela Reicha
była potentatem w przemyśle szklarskim; posiadała wówczas jedenaście
hut i rafinerii szkła na terenie Austrii, Czech, Moraw i Królestwa
Polskiego, co zapewniło hucie w Zawierciu fachowe doświadczenie. Początkowo produkowano w niej proste użytkowe szkło gospodarcze – butle, butelki, dzbany, kufle do piwa, po modernizacji poszerzono produkcję wyrobów – wazony, patery, karafki, puchary, kielichy, szklanki, talerze,
cukiernice i popielnice. Ponadto nie rezygnując z wytwarzania opakowań
szklanych, rozpoczęto na dużą skalę produkcję szkła oświetleniowego na
rynek austro-węgierski. Z kolei na potrzeby rynku rosyjskiego
produkowano przedmioty użytkowo-ozdobne ze szkła kryształowego ołowiowego. Działalność huty została przerwana podczas I wojny światowej, niemniej produkcję wznowiono już w grudniu 1918 r., po odzyskaniu wywiezionego podczas wojny sprzętu. Przygotowując się do Powszechnej Wystawy Krajowej w Poznaniu
w 1929 r., huta wprowadziła nowe linie szkła oświetleniowego. Jej
produkty spotkały się na wystawie z dobrym przyjęciem, czego wyrazem był
dyplom honorowy i Wielki Złoty Medal zdobyty w ramach przeglądu
osiągnięć dziesięciolecia Odrodzonej Polski. Produkcja była kontynuowana również w okresie II wojny światowej, przy czym szkło gospodarcze wytwarzano w mniejszym zakresie, skupiając się na szkle oświetleniowym. Po zakończeniu wojny hutę znacjonalizowano i uruchomiono ponownie w 1945 r. jako
„Państwową Fabrykę Wyrobów Szklanych w Zawierciu”. 3 maja 1950 r. huta zmieniła nazwę na
„Hutę Szkła Gospodarczego i Oświetleniowego w Zawierciu”. W latach 50. rozwijano na szeroką skalę utylitarną produkcję szkła odblaskowego i sygnalizacyjnego. Wyroby fabryki od lat 60. były w znacznej części eksportowane do Francji, Niemiec, Belgii, Norwegii, Włoch, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Wenezueli czy Nowej Zelandii.
Lata 80. przyniosły spadek zamówień. W 1986 r. zaprzestano produkcji szkła sodowego, przestawiając się wyłącznie na produkcję kryształowego szkła ołowiowego.
W 1998 r. huta została przekształcona w spółkę akcyjną, przechodząc w 2009 r. w ręce prywatnych inwestorów.
Wypisanie ze Szlaku Zabytków Techniki, zarządzanie przez syndyka, pracownicy walczący o zaległe pensje oraz ogłoszenie upadłości przez sąd to ostatnie artykuły jakie można znaleźć w internecie na temat Huty Szkła "Zawiercie".
źródło: wikipedia.org
