poniedziałek, 26 lutego 2018
niedziela, 25 lutego 2018
Gliwice - Hala Gliwice (cz. 1)
Budowę hali widowiskowo-sportowej rozpoczęto w 2013 r. w miejscu dawnego stadionu XX-lecia. W pierwotnym założeniu nadano jej nazwę "Hala Podium" jednak obecnie funkcjonuje określenie "Hala Gliwice" i będzie jedną z najnowocześniejszych i największych w kraju. Maksymalna pojemność to 17 178 miejsc.
Pierwsze moje wejście na teren budowy to czerwiec 2014 r. podczas dnia otwartego, gdzie można było spojrzeć na budowę od zewnątrz i wewnątrz.
Kilkukrotnie przejeżdżając obok robiłem zdjęcia i uwieczniałem postęp budowy.
Następnie we wrześniu 2017 odbyło się kolejne oficjalne wejście na teren hali w którym uczestniczyłem. Budowla robi ogromne wrażenie i już nie mogę się doczekać pierwszych imprez.
W pierwszej części prezentuję zdjęcia z 2014 i 2015 r.
Pierwsze moje wejście na teren budowy to czerwiec 2014 r. podczas dnia otwartego, gdzie można było spojrzeć na budowę od zewnątrz i wewnątrz.
Kilkukrotnie przejeżdżając obok robiłem zdjęcia i uwieczniałem postęp budowy.
Następnie we wrześniu 2017 odbyło się kolejne oficjalne wejście na teren hali w którym uczestniczyłem. Budowla robi ogromne wrażenie i już nie mogę się doczekać pierwszych imprez.
W pierwszej części prezentuję zdjęcia z 2014 i 2015 r.
sobota, 17 lutego 2018
Ciszowice - wieża ciśnień
Współczesna wieża ciśnień we wsi Ciszowice (woj. małopolskie, pow. miechowski, gm. Charsznica).
piątek, 16 lutego 2018
Miechów-Charsznica - wieża cisnień
Wieża ciśnień położona tuż obok dworca kolejowego na stacji Charsznica.
czwartek, 15 lutego 2018
Linia kolejowa 62 (Tunel - Sosnowiec Główny)
Linia kolejowa nr 62 biegnie na pograniczu województwa śląskiego i małopolskiego. Stanowi końcowy odcinek historycznej Kolei Iwangorodzko-Dąbrowskiej. Na odcinku Tunel - Dąbrowa Górnicza Strzemieszyce jest to linia dwutorowa. Na końcowym - jednotorowa.
Na odcinku od Tunelu do Bukowna równolegle do trasy linii przebiega trasa Linii Hutniczej Szerokotorowej.
Linię obsługują pociągi osobowe Regio Przewozów Regionalnych na trasie Katowice - Kielce, a także pociągi towarowe.
Linię obsługują pociągi osobowe Regio Przewozów Regionalnych na trasie Katowice - Kielce, a także pociągi towarowe.
źródło: wikipedia.org
środa, 14 lutego 2018
Nowa Cerekwia - Ruiny kościoła św. Wacława
W 1688 r. hrabia Wacław Walerian z Vrbna i Bruntalu ufundował i zbudował na miejscu starej, drewnianej kaplicy w Nowej Cerekwi, murowany kościół cmentarny pw. św. Wacława.
Podczas działań wojennych w 1945 r. został on jednak kompletnie
zniszczony i do tej pory pozostaje w ruinie. Do dziś dnia na ścianach
świątyni zachowały się zabytkowe płyty nagrobne, z których szczególną wartość przedstawia marmurowe epitafium inskrypcyjne budowniczego kościoła z rzeźbionym kartuszem herbowym.
źródło: www.polskaniezwykla.pl
poniedziałek, 12 lutego 2018
Ikarusem przez Zagłębie
10.02.2018 r. odbył się przejazd specjalny Ikarusem 280.70E #117 przez miasta Zagłębia. Kultowy autobus wraz z jego miłośnikami wyruszył po godz 10tej spod katowickiej bazy PKM w kierunku Sosnowca. Pierwszym przystankiem była zajezdnia PKM-u w Zagórzu. Spędzony tam czas uczestnicy wykorzystali na robienie pamiątkowych zdjęć oraz udzielanie wywiadów jednej ze śląskich telewizji. Następnie obrano kurs na Kazimierz Górniczy by zatrzymać się przed nieczynną kopalnią Kazimierz-Juliusz.
Kolejne fotostopy były między innymi w Maczkach, Dąbrowie Górniczej - Strzemieszycach, przed Hutą Katowice, w Ząbkowicach, Trzebisławicach.
Niestety z braku czasu przed Wojkowicami zrobiłem ostatnie zdjęcie, po czym udałem się w kierunku powrotnym.
Podsumowując impreza bardzo udana i oby więcej takich inicjatyw.
Kolejne fotostopy były między innymi w Maczkach, Dąbrowie Górniczej - Strzemieszycach, przed Hutą Katowice, w Ząbkowicach, Trzebisławicach.
Niestety z braku czasu przed Wojkowicami zrobiłem ostatnie zdjęcie, po czym udałem się w kierunku powrotnym.
Podsumowując impreza bardzo udana i oby więcej takich inicjatyw.
poniedziałek, 5 lutego 2018
Bytom - Rekonstrukcja walk o Miechowice
W sobotę 27.01.2018 r. odbyła się rekonstrukcja walk o Miechowice, imprezę zorganizowało Stowarzyszenie Na Rzecz Zabytków Fortyfikacji „PRO FORTALICIUM”. W wydarzeniu udział wzięło ponad 100 osób z 17-tu grup rekonstrukcyjnych. W ten dzień warunki pogodowe było mało sprzyjające do robienia zdjęć, ale coś tam udało się zrobić.
Krótki opis historyczny:
Zbrodnia w Miechowicach popełniona w dniach od 25 do 27 stycznia 1945 przez żołnierzy Armii Czerwonej na 380 cywilnych mieszkańcach miejscowości Miechowice (obecnie dzielnica Bytomia).
Od rana 25 stycznia w okolicy Miechowic toczyły się słabe walki pomiędzy rozproszonymi oddziałami Volkssturmu, wspomaganymi przez pojedynczych członków Hitlerjugend, a zwartymi jednostkami Armii Czerwonej. W ciągu dnia miejscowość, nie stawiająca oporu, została zajęta przez rosyjskich żołnierzy. Żołnierze wchodzili do piwnic i mieszkań w poszukiwaniu mężczyzn, których zabijano na miejscu. Poszukiwano osób młodych lub kalek, domniemywając, iż mogą to być żołnierze. Jedną z pierwszych ofiar był ksiądz wikary Jan Frencel, który został wezwany do jednej z ofiar. Został zatrzymany przez żołnierzy Armii Czerwonej. Jego zwłoki, ze śladami tortur, rozpoznano po koloratce podczas ekshumacji wspólnej mogiły. Największe nasilenie mordów miało miejsce 27 stycznia. Bezpośrednim powodem była pogłoska o zabiciu majora Armii Czerwonej. Ofiary zabijali na miejscu lub też odprowadzali na miejsce zbiorowych egzekucji, gdzie zabijano je strzałami z broni maszynowej i dobijano strzałami z pistoletów.
Świadkowie zeznali, że dokonywano gwałtów na wszystkich napotkanych kobietach.
Poza mieszkańcami Miechowic wymordowano też niektórych z przebywających w Miechowicach Polaków, robotników przymusowych, zakwaterowanych u rodzin śląskich.
Krótki opis historyczny:
Zbrodnia w Miechowicach popełniona w dniach od 25 do 27 stycznia 1945 przez żołnierzy Armii Czerwonej na 380 cywilnych mieszkańcach miejscowości Miechowice (obecnie dzielnica Bytomia).
Od rana 25 stycznia w okolicy Miechowic toczyły się słabe walki pomiędzy rozproszonymi oddziałami Volkssturmu, wspomaganymi przez pojedynczych członków Hitlerjugend, a zwartymi jednostkami Armii Czerwonej. W ciągu dnia miejscowość, nie stawiająca oporu, została zajęta przez rosyjskich żołnierzy. Żołnierze wchodzili do piwnic i mieszkań w poszukiwaniu mężczyzn, których zabijano na miejscu. Poszukiwano osób młodych lub kalek, domniemywając, iż mogą to być żołnierze. Jedną z pierwszych ofiar był ksiądz wikary Jan Frencel, który został wezwany do jednej z ofiar. Został zatrzymany przez żołnierzy Armii Czerwonej. Jego zwłoki, ze śladami tortur, rozpoznano po koloratce podczas ekshumacji wspólnej mogiły. Największe nasilenie mordów miało miejsce 27 stycznia. Bezpośrednim powodem była pogłoska o zabiciu majora Armii Czerwonej. Ofiary zabijali na miejscu lub też odprowadzali na miejsce zbiorowych egzekucji, gdzie zabijano je strzałami z broni maszynowej i dobijano strzałami z pistoletów.
Świadkowie zeznali, że dokonywano gwałtów na wszystkich napotkanych kobietach.
Poza mieszkańcami Miechowic wymordowano też niektórych z przebywających w Miechowicach Polaków, robotników przymusowych, zakwaterowanych u rodzin śląskich.
źródło: wikipedia.org
niedziela, 4 lutego 2018
Ujazd
Miasto w woj. śląskim, pow. strzelecki, położone nad Kanałem Gliwickim i rzeką Kłodnicą.
Nazwa wywodzi się od polskiej nazwy ujazd będącej jednym z elementów średniowiecznego prawa polskiego iure polonico. Potwierdza to m.in. topograficzny opis Górnego Śląska z 1865, który notuje miejscowość we fragmencie "Der Name der Stadt kommt in alten Urkunden als Ugest geschrieben von polnisch Ujost" czyli "Nazwa miasta pochodzi ze starych dokumentów pisana jako Ugest z polskiego Ujost". Polską nazwę Ujazd w książce "Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej" wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa.
Osada wzmiankowana w 1155, prawa miejskie od 25 maja 1223. Do 1525 własność biskupów wrocławskich.
Podczas plebiscytu górnośląskiego za Niemcami padły 1384 głosy, a za Polską 161.
W toku działań wojennych w 1945 r. Ujazd został zniszczony w prawie 70%.
Herbem miasta jest wizerunek dwóch pastorałów i mitry biskupiej. Znajdują się one na niebieskiej tarczy herbowej. Tarcza jest dekoracyjnie osłonięta aksamitem barwy czerwonej, posiadającym złote koronki. Nad tarczą umieszczona jest złota korona książęca. Pastorały są umieszczone symetrycznie po bokach mitry (infuły). Obecny herb obowiązuje od 1998 roku. Symbolika herbu nawiązuje do biskupstwa wrocławskiego, które było dawnym właścicielem Ujazdu.
Nazwa wywodzi się od polskiej nazwy ujazd będącej jednym z elementów średniowiecznego prawa polskiego iure polonico. Potwierdza to m.in. topograficzny opis Górnego Śląska z 1865, który notuje miejscowość we fragmencie "Der Name der Stadt kommt in alten Urkunden als Ugest geschrieben von polnisch Ujost" czyli "Nazwa miasta pochodzi ze starych dokumentów pisana jako Ugest z polskiego Ujost". Polską nazwę Ujazd w książce "Krótki rys jeografii Szląska dla nauki początkowej" wydanej w Głogówku w 1847 wymienił śląski pisarz Józef Lompa.
Osada wzmiankowana w 1155, prawa miejskie od 25 maja 1223. Do 1525 własność biskupów wrocławskich.
Podczas plebiscytu górnośląskiego za Niemcami padły 1384 głosy, a za Polską 161.
W toku działań wojennych w 1945 r. Ujazd został zniszczony w prawie 70%.
Herbem miasta jest wizerunek dwóch pastorałów i mitry biskupiej. Znajdują się one na niebieskiej tarczy herbowej. Tarcza jest dekoracyjnie osłonięta aksamitem barwy czerwonej, posiadającym złote koronki. Nad tarczą umieszczona jest złota korona książęca. Pastorały są umieszczone symetrycznie po bokach mitry (infuły). Obecny herb obowiązuje od 1998 roku. Symbolika herbu nawiązuje do biskupstwa wrocławskiego, które było dawnym właścicielem Ujazdu.
źródło: wikipedia.org
sobota, 3 lutego 2018
Ujazd - Zamek biskupów wrocławskich
Ruina budowli, której początki sięgają XIII wieku.
Rozbudowany w XIV wieku w stylu gotyckimi i przebudowany w stylu
renesansowym w wieku XVI. W XVIII wieku założenie przebudowano na
barokowy pałac.
23 stycznia 1945 roku do Ujazdu wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Zabudowania zamkowe i większa część miasta spłonęła podpalona przez wojska sowieckie. Po pałacu pozostała tylko ruina. Skrzydła boczne przestały istnieć. Po wojnie ruiny pałacu popadały w coraz większą ruinę.
W okresie powojennym właścicielem zamku był Skarb Państwa. Po 1989 roku ruiny zamku przejęte zostały przez Gminę Ujazd. Dopiero w 2015 roku zabezpieczono ruiny przed dalszym rozpadem a na piętrze pałacu urządzono taras widokowy.
23 stycznia 1945 roku do Ujazdu wkroczyły oddziały Armii Czerwonej. Zabudowania zamkowe i większa część miasta spłonęła podpalona przez wojska sowieckie. Po pałacu pozostała tylko ruina. Skrzydła boczne przestały istnieć. Po wojnie ruiny pałacu popadały w coraz większą ruinę.
W okresie powojennym właścicielem zamku był Skarb Państwa. Po 1989 roku ruiny zamku przejęte zostały przez Gminę Ujazd. Dopiero w 2015 roku zabezpieczono ruiny przed dalszym rozpadem a na piętrze pałacu urządzono taras widokowy.
źródło: wikipedia.org
piątek, 2 lutego 2018
Porąbka
Po drodze do Kozubnika który został opisany post wcześniej zrobiłem również kilka zdjęć w samej Porąbce które przedstawiam poniżej z krótkim opisem wsi i zapory.
Porąbka - wieś w Polsce położona w województwie śląskim, nad Sołą, między Żywcem a Kętami w Beskidzie Małym. Miejscowość powstała prawdopodobnie na początku XV wieku, w związku z położonym nieopodal zamkiem Wołek. Wzmiankowana została po raz pierwszy w akcie podziału księstwa oświęcimskiego w 1445 jako Poramka.
Wieś o walorach turystycznych słynna jest z powodu pierwszej w Polsce zapory wodnej "Porąbka" położonej w sąsiednim Międzybrodziu Bialskim, zaprojektowanej przez prof. Gabriela Narutowicza.
Zapora Porąbka - zapora wodna wybudowana w latach 1928–1937Spiętrza wody rzeki Soły, tworząc Jezioro Międzybrodzkie. Jest to zapora wodna typu ciężkiego o wysokości 37,3 m, a jej długość 260 m. Przy zaporze znajduje się elektrownia wodna zbudowana w latach 1951–1954.
Porąbka - wieś w Polsce położona w województwie śląskim, nad Sołą, między Żywcem a Kętami w Beskidzie Małym. Miejscowość powstała prawdopodobnie na początku XV wieku, w związku z położonym nieopodal zamkiem Wołek. Wzmiankowana została po raz pierwszy w akcie podziału księstwa oświęcimskiego w 1445 jako Poramka.
Wieś o walorach turystycznych słynna jest z powodu pierwszej w Polsce zapory wodnej "Porąbka" położonej w sąsiednim Międzybrodziu Bialskim, zaprojektowanej przez prof. Gabriela Narutowicza.
Zapora Porąbka - zapora wodna wybudowana w latach 1928–1937Spiętrza wody rzeki Soły, tworząc Jezioro Międzybrodzkie. Jest to zapora wodna typu ciężkiego o wysokości 37,3 m, a jej długość 260 m. Przy zaporze znajduje się elektrownia wodna zbudowana w latach 1951–1954.
źródło: wikipedia.org
czwartek, 1 lutego 2018
Porąbka - Kozubnik ośrodek wypoczynkowy
W styczniu 2015 odwiedziłem pozostałości jednego z najpopularniejszych ośrodków wypoczynkowych na południu Polski, był to Zespół Domów Wypoczynkowo-Szkoleniowych Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego w Porąbce. Na miejscu spędziłem dobrych kilka godzin przemieszczając się miedzy budynkami i robiąc fotki. Muszę wybrać się tam znów ponieważ kilka obiektów było remontowanych i fajnie byłoby sprawdzić jak to miejsce zmieniło się po 3 latach, a na razie przedstawiam krótki opis historii i zdjęcia jakie wtedy wykonałem.
Budowę ośrodka rozpoczęto w 1968 r. od wyrównania gruntu. W ciągu dwóch lat powstała większość obiektów. Odwiedzany był głównie przez pracowników Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego jak i pracowników innych przedsiębiorstw, które współpracowały z HPR: Huty im. Lenina w Krakowie, Huty Stalowa Wola czy huty "Kościuszko" w Chorzowie. Gośćmi luksusowych apartamentów byli głównie partyjni dygnitarze. Bywał tam również syn Leonida Breżniewa.
Ośrodek zajmował 0,7 ha powierzchni w dolinie potoku Mała Puszcza, otoczony z trzech stron masywem górskim Kiczory, Żarem i Kozubnikiem w Beskidzie Małym.
Mieściła się tam bogata baza hotelarska oraz wiele atrakcji turystycznych takich jak: baseny, sauna, odnowa biologiczna, korty tenisowe, salon fryzjerski, wyciąg narciarski, kręgielnia, dyskoteka, restauracje, salon gier a także sale konferencyjne.
Był samowystarczalny, posiadał własne ujęcie wody, oczyszczalnię ścieków i awaryjny system zasilania, własną stację benzynową. Ośrodek zatrudniał stały personel medyczny: lekarza internistę, lekarza stomatologa, specjalistę ds. rehabilitacji, pielęgniarki, zapewniając w ten sposób pełną ochronę medyczną. Do dyspozycji była także karetka pogotowia.
Czasy jego świetności skończyły się wraz z upadkiem PRL-u. W 1996 roku sąd ogłosił upadłość firmy zarządzającej. Turyści przestali odwiedzać ośrodek z powodu zaprzestania dotowania wczasów pracowniczych, a także z braku wkładu nowego właściciela w remonty ośrodka. Dzisiaj, niegdyś okazały, o wysokim standardzie kurort jest opuszczony. Wartościowe przedmioty i urządzenia zostały rozszabrowane. Obecnie wykorzystywany przez paintballowców i ludzi zwiedzających ruiny ośrodka.
Budowę ośrodka rozpoczęto w 1968 r. od wyrównania gruntu. W ciągu dwóch lat powstała większość obiektów. Odwiedzany był głównie przez pracowników Hutniczego Przedsiębiorstwa Remontowego jak i pracowników innych przedsiębiorstw, które współpracowały z HPR: Huty im. Lenina w Krakowie, Huty Stalowa Wola czy huty "Kościuszko" w Chorzowie. Gośćmi luksusowych apartamentów byli głównie partyjni dygnitarze. Bywał tam również syn Leonida Breżniewa.
Ośrodek zajmował 0,7 ha powierzchni w dolinie potoku Mała Puszcza, otoczony z trzech stron masywem górskim Kiczory, Żarem i Kozubnikiem w Beskidzie Małym.
Mieściła się tam bogata baza hotelarska oraz wiele atrakcji turystycznych takich jak: baseny, sauna, odnowa biologiczna, korty tenisowe, salon fryzjerski, wyciąg narciarski, kręgielnia, dyskoteka, restauracje, salon gier a także sale konferencyjne.
Był samowystarczalny, posiadał własne ujęcie wody, oczyszczalnię ścieków i awaryjny system zasilania, własną stację benzynową. Ośrodek zatrudniał stały personel medyczny: lekarza internistę, lekarza stomatologa, specjalistę ds. rehabilitacji, pielęgniarki, zapewniając w ten sposób pełną ochronę medyczną. Do dyspozycji była także karetka pogotowia.
Czasy jego świetności skończyły się wraz z upadkiem PRL-u. W 1996 roku sąd ogłosił upadłość firmy zarządzającej. Turyści przestali odwiedzać ośrodek z powodu zaprzestania dotowania wczasów pracowniczych, a także z braku wkładu nowego właściciela w remonty ośrodka. Dzisiaj, niegdyś okazały, o wysokim standardzie kurort jest opuszczony. Wartościowe przedmioty i urządzenia zostały rozszabrowane. Obecnie wykorzystywany przez paintballowców i ludzi zwiedzających ruiny ośrodka.
źródło: wikipedia.org
Subskrybuj:
Posty (Atom)