Kędzierzyn-Koźle - Obóz koncentracyjny Arbeitslager Blechhammer w Sławięcicach

Pod koniec 2017 r. jadąc od Ujazdu w stronę Kotlarni zauważyłem w lesie pozostałości po obiektach militarnych, wtedy jeszcze nie wiedziałem co dokładnie znajduje się wśród drzew. Po powrocie do domu i poszperaniu w internecie wszytko stało się jasne, były to pozostałości niemieckiego nazistowskiego obozu koncentracyjnego filia obozu w Oświęcimiu.
Odkrywając coraz więcej informacji moje zainteresowanie wzrastało i było pewne ,że w najbliższym czasie wybiorę się by zobaczyć to miejsce na własne oczy.
Na początku przedstawiam krótką historie obozu, następnie moje zdjęcia a na końcu filmik znaleziony na YT pokazujący wizualizacje wykonaną przez Stowarzyszenie Blechhammer-1944.

Na przełomie lat 1939/1940 spółka akcyjna Oberschlesische Hydrierwerke AG Blechhammer rozpoczęła budowę wielkiej fabryki benzyny syntetycznej w Blachowni Śląskiej. Ściśle wiązało się to z ekspansywnymi planami polityki hitlerowskiej w czasie drugiej wojny światowej.
Do rozbudowy i obsługi tych zakładów wykorzystywano przede wszystkim robotników, przywiezionych na roboty przymusowe oraz więźniów i jeńców wojennych. Cały teren przyzakładowy pokryto gęstą siecią obozów, w których umieszczano dziesiątki tysięcy ludzi.
W obozach tych osadzano Żydów przeważnie z Górnego Śląska. Na przełomie lat 1943/44 większość więźniów-Żydów z obozów pracy w rejonie koźleckim przeniesiono do tzw. „Judenlager”, położonego w pobliżu dworca kolejowego. Był to jeden z najstarszych obozów przymusowej pracy Żydów w tym rejonie. Jego budowę rozpoczęto w 1942 roku siłami około 350 Żydów przywiezionych do Sławięcic w marcu lub kwietniu 1942 roku z obozu pracy na Górze św. Anny. Pod koniec 1943 roku komendantura obozu koncentracyjnego Oświęcim III rozpoczęła pertraktacje w sprawie przejęcia „Judenlager” pod swój zarząd. Zostały one sfinalizowane w roku następnym, a mianowicie 1 kwietnia 1944 roku „Judenlager” został podporządkowany obozowi koncentracyjnemu Oświęcim III i stał się jednym z oświęcimskich podobozów. Odtąd w dokumentach figuruje on pod nazwą „Arbeitslager Blechhammer”. Cały teren obozu (o powierzchni 4 hektarów) otoczony był wysokim na 4 metry murem betonowym. W górnej części ogrodzenia rozciągnięty był drut kolczasty, przez który płynął prąd elektryczny, oraz znajdowała się instalacja oświetleniowa. Wzdłuż wewnętrznej strony ogrodzenia stały betonowe wieże strażnicze a na zewnątrz muru betonowe bunkry, będące schronami przeciwlotniczymi. Po przejęciu obozu przez SS, wybudowano w północno-wschodnim narożniku krematorium. Był to niewielki budynek murowany (o wymiarach 7,6 metra długości, 5,6 metra szerokości i 2,35 metra wysokości), w którym znajdował się żelazny piec na paliwo płynne do spalania zwłok. Zwłoki wkładano do pieca na specjalnych żelaznych noszach. Jednocześnie można było spalić dwoje zwłok. Obóz istniał do 21.01.2945 roku.

źródło: wikipedia.org

 

 Zdjęcia zrobiłem na początku stycznia 2018 r.

Wizualizacja