Krótka historia: kamień węgielny pod budowę położono 17 lipca 1856 r., a poświęcenia dokonano 29 września 1858 r. Był to pierwszy murowany kościół w Katowicach. Świątynia została wybudowana w stylu neoromańskim, była nieduża, przeznaczona dla niewiele ponad 300 wiernych. Wobec szybkiego rozwoju parafii (jak i miasta Katowice) z końcem XIX w., w 1887 r. nastąpiła znaczna rozbudowa. Przedłużono wówczas nawę o 15 m (o połowę), dobudowano dwie wieżyczki od strony wejścia, powiększono organy. Rozbudowa przyniosła jednak poprawę sytuacji na niedługi czas, zatem zdecydowano się na ponowną, którą przeprowadzono w latach 1899-1902. Dobudowano wówczas dwa skrzydła boczne, transept, zakrystię, wewnątrz zbudowano galerie (pawłacze), a przy organach miejsce dla chóru. Kościół otrzymał wówczas interesującą formę neobarokową, zawierającą elementy wczesnego renesansu i silne akcenty modernistyczne. W tej postaci kościół istnieje do dziś. Witraże w prezbiterium, przedstawiające sceny biblijne, ufundowała w 2. połowie XIX w. rodzina Tiele-Wincklerów. Po II wojnie światowej, w latach 1945−1947 kościół został przejęty przez Kościół rzymskokatolicki. Starania parafii ewangelickiej o odzyskanie swego kościoła trwały dwa lata.
źródło: wikipedia.org
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz